Ne zaman eski bir hüzün tepse, bakıyorsunuz o duygu ile ilk tanıştığınız zamana ait bir şarkı düşüyor aklınıza.
Mesela yalnızlığa dair ilk şarkımın 'Yine hazan mevsimi geldi' olduğunu sanıyorum, henüz iki yaşındaymışım (abartı değil, çok erken konuşmuşum, bir daha da hiç susmamışım) bir araba yolculuğunda, arka pencereye başımı yaslayarak, makamıyla filan eksiksiz söylemişim de, aile içinde anlatılacak bir hikâyem olmuş benim de...Bazen tersi de olur, radyoda, mağazada kulağınıza bir şarkı çalınır da, o gider içinizde bir yerlere dokunur. Ya keçi saçlı bir çocuk 'çörpi çörpi cip cip' dansı yapar, ya genç bir kadının gözlerinden iki damla yaş akar...
Velhasıl şarkılarda her şey...
Şarkılar yerli yerinde...
Akıp giden hayatımız belki de!"
*Bir maille gelen yazıdır.
